![](https://static.wixstatic.com/media/d532b29bc0c448b29f47672da7b07613.jpg/v1/fill/w_288,h_192,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/d532b29bc0c448b29f47672da7b07613.jpg)
![](https://static.wixstatic.com/media/fef482_8960cf836c214d7186ce16d581ea46b8~mv2.png/v1/fill/w_197,h_90,al_c,q_85,usm_0.66_1.00_0.01,enc_auto/fef482_8960cf836c214d7186ce16d581ea46b8~mv2.png)
DÄ°NLEDEBÄ°YAT
Atın yiÄŸidi kendine kamçı vurdurmaz.
Trajedi
​
M.Ö. 6 yy’da Eski Yunan’da ortaya çıkan , üzüntü, acı konularını işleyen bir tiyatro türüdür.
​
Özellikleri:
​
-
Manzum olarak ortaya çıkmış, sonrasında nesir olarak da yazılmıştır.
-
Acıma, hüzün duyguları işlenir.
-
Genelde kahramanlar ölür ve acılı son gerçekleşir.
-
Trajedide olaylara karışmayan bir koro bulunur.
-
Kahramanlar ya tanrı, tanrıça, yarı tanrı gibi doğa üstü varlıklar ya da soylu insanlardır.
-
Yaralama, öldürme gibi sahneler sahnede gösterilmez, öyküsü anlatılır.
-
Dil ve anlatımda bir resmilik vardır. Ciddiyet bırakılmaz. Argo kullanılmaz.
-
Üç birlik kuralı ( olay→yer, zaman, mekan) işletilir.
-
Eski Yunan’ dan sonra 17 yy ‘da başlayan klasizm akımı ile trajedi tekrar kendini göstermiştir.
-
Eski Yunan’da Aiskhyleos, Sophokles, Euripides, 17. Yy. Fransız Edebiyatında Racine ve Corneille bu alanda ün kazanmış sanatçılardır.