google.com, pub-1772441188610312, DIRECT, f08c47fec0942fa0
top of page

II. YENİCİLER

  • 1950’li yııların ortalarından 1960’lı yılların ortalarına kadar etkili olmuş bir anlayıştır.

​

  • Toplumcu Gerçekçi Şiir Anlayışı’na tepki olarak doğmuştur.

​

  • Toplumcu Gerçekçilerin reddettiği imge, çağrışım gibi kavramlara önem vermişlerdir.

  • Cemal Süreyya, Ece Ayhan, Sezai Karakoç, Edip Cansever, Turgut Uyar, İlhan Berk, Tefvik Akdağ, Ülkü Tamer II. Yeni Anlayışı’nın önde gelen sanatçılarıdır. (Sanatçıların isimlerinin baş harfleri kodlarsak karşımıza “ TİTÜS ECE” çıkar.)

​

  • Sanat için sanat anlayışındadırlar.

​

  • Şiir bir şey anlatma aracı değildir. Bu nedenle anlamlı olmak zorunda da değildir.

​

  • Varlıkları gerçeküstücülükten daha aşırı bir soyutlama ile ifade etmeye çalışmışlardır.

​

  • Musiki ve anlatım zenginliği ölçü ve uyaktan daha önemlidir.

​

  • Bu anlayıştaki şairleri birbirine bağlayan tek şey şiir hakkındaki görüşlerinin benzer olmasıdır. Onun dışında birlikte hareket edecek bir topluluk değildirler.

​

  • Konuşma dilini şiirde uygulamadılar.

​

  • Edebi sanatları kullanma konusunda sınır tanımadılar.

​

  • Şiirleri duygu ve çağrışıma açık olduğu için yoruma açıktırlar.

​

  • Sıradan insanların değil elit kesimlerin zevkine hitap vardır.

​

  • II. Yeniciler şiirlerinde siyaset dışında kalmayı tercih ettiler.

​

  • Şiiri akıl, ahlak gibi her türlü baskı unsurunun boyunduruğundan kurtarıp özgürleştirmek istediler.

bottom of page